Michael (2011)

İnsanların korktuğu, çekindiği, anlatmak dahi istemediği bazı olaylar vardır. Haberlerde duyulduğunda dahi insanlar lanet okurlar. Bu tip olayların odağında çocuklar var ise kıyamet kopacak demektir. İşte böyle sıkıntılı bir konudan yola çıkan bir filmle karşı karşıyayız.


Bir pedofilinin yaşamından kareler izlerken, son derece mesafeli bir tavır izlense de insanların gerilmesine yol açan çok etmen ortaya çıkabiliyor. Bu yüzden de rahatsız edici filmler kuşağına eklenebilecek bu film, deyim yerindeyse 2011 yılının baş tacı filmlerinden biriydi. Kimileri azap olarak nitelendirdi, kimileri ise filmi yılın en iyi filmleri listelerine koydu. 

İşte bu çok tartışılan filmin konusuna bakalım. Michael dışarıdan bakıldığında herkes gibi bir insandır. Herkes gibi yemek yer, işine gider, yaşamını sürdürür. Ancak her insanın sırları vardır. Onun sırrı da evinde hapsettiği küçük çocuk Wolfgang'tır. Michael, çocuğun bakımını üstlense de, onu istismar eder. Çünkü kendisi bir pedofilidir. Onu tek heyecanlandıran şey budur. Bu hastalıklı zevk dünyasında kendine bu çocukla bir hayat kurmuştur. Bu yüzden de ses yalıtımı, güvenlik önemlerini almıştır. Tek sorun acaba Wolfgang onca şikayetleriyle, acaba Michael'ı istiyor mudur? Bir pedofilinin hayatından kesitler izleriz.

Son derece bıçak sırtı bir konuyla Michael Haneke'yle de çalışmış olan oyuncu ve filmimizin yönetmeni Marcus Schleinzer karşımıza geliyor. Cannes'da yarıştığı bölümde çok ilgi görmese de, dünya genelinde bir ilgiyle karşılaştı. 


Filmin özellikle bir pedofilinin yaşamını olabildiğince sıradanlıkla ve sabırla resmetmesi, uzun planların art arda gelmesi kimi seyirciler için zorlayıcı olsa da, konu sıkıntısıyla mücadele eden sinema için özgün sayılabilecek bir konuya imza atıyor. Özellikle de bir pedofili ile bir çocuğu bu kadar cesur bir şekilde yan yana getirerek tabuları yıkmayı başarıyor. 

Özellikle filmin çocuk oyuncusu David Rauchenberger tek kelimeyle oyunculuk resitali sunuyor. Bu kadar küçük yaşta bu kadar olgun bir iş çıkartmak, herkesin başına gelebilecek bir durum olmasa gerek. Oyunculuğundaki doğallık, adeta çocuğa delicesine acımamıza neden oluyor.Bu yüzden de müdehale etmek istiyoruz. Fakat filmin insanı rahatsız eden ama çaresiz bırakan bu anlayışı, atmosferin gergin halini tetikliyor. 


Dışa yönelik normal insan gibi davranan Michael, cinsel zevklerini açığa vurmadan gerçekçi bir portre sunuyor bizlere. Özellikle de Hollywood sinemasında böyle karakterlerin fazla abartılı hareketleri, onların dışlanmasına neden olsa da, bir pedofilinin aslında insanların fazla dikkatini çekmemesi gerektiği mantığından ortaya doğru seçimlerle dolu bir senaryo çıkartıyor. 

Özellikle Mıchael'ın sürekli kız arkadaşının olduğunu söylemesi, arkadaşlarıyla aktivitelere çıkması, iş yerindeki sempatik görüntüsü ve kadınlarla cinsel ilişkiye girmeyi denemesi, dışarıya karşı mükemmeliyetçi bir yaklaşımla yaklaşarak gözleri boyamasına olanak tanıyor. 


Küçük çocuğun kurtulma mücadelesine girmesi belki de seyircilerin en büyük ümidi oluyor. Bu yüzden seyirci sürekli çocuğun bir şeyler yapmasını bekliyor. Ancak durumuna alışkın karakterin hareketleri bir süre sonra dişlerin sıkılmasına, dudakların yolunmasına neden oluyor. 

Sonuç olarak pedofiliye yaklaşımıyla son derece özgün bir filmle karşı karşıyayız. Rahatsız edici tavrı belki de içeriğinden kaynaklı olarak kimilerine itici gelebilir. Yine de bu Avusturya yapımı ağır tempolu olmasına rağmen sıkmayan filmi denemenizde fayda var. İzlenecekler listesinde ona da yer ayırın.