One Day

Bir ömür insan bir insanı düşler mi? Ya da kader kaçınılmaz mı? Bu ve bunun gibi soruları soran bir film "One Day"... Seyircisini bu soruları sorarken, romantik esintileriyle seyircileri tavlamayı hedefliyor. Peki başarabiliyor mu?


Aslında zekice duran bir fikirden yola çıkmış film. Bir ilişkinin her yılından bir günü seçsek ve ilişkinin ilerleyişini ele alsak nasıl olur diye. Hatta öyle uç günleri verelim ki, seyirciyi tam on ikiden vuralım parolası bizzat beyinlerde yankılansa da, verilen etki ne kadar başarılı olmuş ona kara verelim. 

Konusunu az çok anladınız ama ben yine de özetleyeyim. Emma adında inek, gözlüklü ama aslında yeterince kendine güveni olmadığı için yeterince kendini ifade edemeyen bir kızımız var. Bunun yanı sıra Dexter isimli okulun bir nevi playboyu, umursamaz ve gününü gün eden, bağlılıktansa çok eşliliğe göz kırpan deli dolu bir genç. Tabii kızımız bu gence aşık oluyor ama bir türlü ifade edemiyor tam olarak, oğlumuz ise hınzırlık peşinde, bu yüzden de kızı yatağa atmaktan başka hedefi yok. Ancak başarısız bir geceden sonra bu iki karakter arkadaş kalmayla yetiniyorlar. Böylece her yıldan bir gün göstererek hikayemiz ilerlemeye başlıyor. Bir yandan Dexter'ın popüler bir Tv programcısı olup, her istediğini elde edişini ama ailesi ve arkadaşlarıyla bağlarını pek sağlam tutamamasını; Emma'nın da tüm azmine karşılık başarısız bir kariyer çizmesini, aşkı bulamamasına tanık oluyoruz. 

Buraya kadar her şey tamam da, peki neden bu kadar klişe bir anlatım izliyorsunuz onu anlamadım. Film bildiğiniz tahmin edilebilecek her türlü şeyi yapıyor. Seyirciyi bir an bile şaşırtmayı denemiyor. Ne hikmetse en önemli olaylar da hep aynı güne denk geliyor. Klişe bu değil mi zaten, bu yoldan giderek yılların değişimi izliyoruz. Ancak şaşırtıcı bir tane bile detay çıkmıyor. 


Örneğin başarısız kız, başarılı olmaya; başarılı genç erkek de başarısızlığa sürüklenmeye başlıyor. Size de çok klasik gelmedi mi? Bunun yanı sıra kanserli bir anne ve kopuk aile bağlarına tanık oluyoruz. Zaten kızımızın ailesine girilmeye bile tenezzül edilmemiş. Filmin adını da veren tek günler, genellikle belirli seçilmiş günler oluyor. Hiç bitmeyen aşkımız da sürekli devam ediyor. Belli ki kız ve erkek belli bir noktadan sonra değerlerini anlayıp, bir araya gelecekler. Tüm film boyunca bir araya gelmelerini bekliyoruz. Atraksiyonsuz olarak üstelik. 

Zeka kırıntısı barındırmayan klişe replikleri, oyuncuların görmeye alıştığımız sıradan oyunculukları, risksiz kadraj yönetimiyle birlikte film sıradanlıktan öteye gidemiyor. Bunun yanı sıra yıllar geçse de, yaşlanmayan karakterlerimiz de cabası. Yani sadece saç ve kıyafetleri değiştirerek yaşlandıklarını, zamanın geçtiğini anlatamıyorsunuz. Üstelik Hollywood yapımı bir filmden bu kadar özensiz makyaj çalışması görmeye alışkın değiliz. Son dönemdeki en sıkıcı romantik film olmak için bariz yarışılmış. 


Karakterler havada kalıyor. Derinlikleri olmayan bir kartondan öteye gidemiyorlar. Farklılığı nerede yapabilirsiniz diye düşünüyorum. Belki diyaloglar olur, belki kurgu oyunları olur. Umulmadık bir şey denenir. Ama maalesef film bunların hiçbirini denemeyip, seyirciyi göz göre göre kandırmaya çalışıyor. 

Lone Scherfig, onun için de pek iyi konuşmayacağım. Her filmiyle birazcık daha ivmesini yükselten bir yönetmen için son derece yanlış bir tercih olmuş. Belli ki senaryo seçimlerinde biraz daha özenli olması gerekli. Bence o Hollywood'a ayak uyduracağına, o Hollywood'a yön gösterse daha tatmin edici sonuçlarla karşılaşabiliriz.


Kısaca daha fazla da şey söyleyemiyorum. Çünkü son dönemde izlediğim en çok potansiyel barındıran ama bir o kadar da başarısız bir film "One Day"... Ancak sinemaya uzun süredir gitmeyen, aşk filmleri seven ve filmden pek beklentisi olmayan kızlarımızı etkileyebilir gibi duruyor. 


Hollywood "One Day" gibi bir özelliği olmayan filmleri yapmayı bırakırsa, belki "bir gün" tekrar tekrar izlenebilir filmler de yapacaklar...

Emma: Your wedding invitations are scented? 
Dexter: Lavender. 
Emma: No, Dex, money. They smell of money.